Op een dag deed Andrew een wedstrijdje met zijn broers en, voor de eerste keer dat ik mij kan herinneren, won hij !!! "Je kunt de vreugde daarvan alleen waarderen als je, je kind hebt zien worstelen en vechten – en je zijn frustratie van dichtbij gevoeld hebt….” Volledig verhaal:Andrew was gediagnostiseerd met een milde vorm van Cerebrale Parese, die o.a. een verkorting van de achillespees veroorzaakt, met name bij zijn rechterbeen. We hebben veel verschillende behandelingen geprobeerd; hij heeft een gipsprogramma gevolgd hiervoor, hij droeg maandenlang dag- en nacht AFO’s (Enkel Voet Ortheses), hij sliep zelfs met de AFO’s voor een lange periode en we hadden een intensief fysiotherapieprogramma om te proberen de achillespees op lengte te houden. Voor een tijdje werkte dit goed, maar na zijn 5e verjaardag begon hij langzaam maar zeker weer in te leveren. In het najaar hadden we een punt bereikt van 13 graden flexie in zijn rechterenkel, maar tegen het voorjaar was dit terug naar 0 graden flexie. Zijn looppatroon was nog onstabieler geworden en hij werd langzamer en langzamer met rennen bij voetbal. We hadden al iedere dag een half uur fysiotherapie thuis om te proberen de enkel te mobiliseren en de pezen te rekken, maar dit hielp duidelijk niet. Toen iemand voorstelde eens naar Dynasplint informatie te kijken, hebben we de therapeut hiernaar gevraagd en samen de informatie doorgenomen. Andrew leek inderdaad een goede kandidaat voor een Dynasplint Systeem. We konden niet geloven dat na 1 maand slapen met de Dynasplint zijn flexie al was verbeterd van 0 naar 8 graden. Na 2 maanden zat hij op 12 graden en zijn we gestopt met de dagelijkse oefeningen (wat een opluchting !!!). Hij rent nu beter en sneller dan hij ooit gedaan heeft !! Op een dag deed hij een wedstrijdje met zijn broers en, voor de eerste keer dat ik mij kan herinneren, won hij !! Je kunt de vreugde daarvan alleen waarderen als je, je kind hebt zien worstelen en vechten - en je zijn frustratie van dichtbij gevoeld hebt - met zijn gevoel dat hij “niet snel” is en “nooit zal kunnen winnen”. Hartelijk bedankt, Emmie, moeder van Andrew (een 5-jarige patiënt).
|